Η βροχή αναπάντεχη νύχτα

στους δρόμους που αφήνουν

τα αγγίγματα που δεν αγγίζουν πια

τετριμμένες κινήσεις επιβεβαίωση

της ακινησίας μας

δίχως μια μνήμη

και δίχως ρήματα

ρημαζουνε τα σώματα νοσηρά

τα χέρια μπερδεμένα με μαχαίρια

γίνομαι γραφική θα μου πεις

μα σε γνωρίζω από την κόψη

κι έτσι αναγνωρίζω κι εμένα

αν μη τι άλλο

κι απ' το άηχο ουρλιαχτό

της πόλης που αγάπησες

την ώρα που πέφτει τούτη

η αναπάντεχη βροχή

και κρύβονται κάτω απ' τις μαρκίζες

οι αφελείς μας

διεκδικήσεις.