8 Σεπ 2012

Αντί ημερολογίου

Τον τελευταίο καιρό
ζω μια παρατεταμένη αναμονή.
Ζω στο στίβο του άγχους
όπου τίποτα δεν κινείται
ή κινούνται όλα αδιαφορώντας για την ακινησία μου.
'Οπου δεν μου κάνει τίποτα
ή όλα είναι εντάξει
στην παράταιρη απαίτησή μου.
Ξέρω πάντως
(θα έλεγε άραγε κανείς "ξέρω άρα ελπίζω;")
ότι αυτά τα πράγματα είναι σαν το γιαούρτι.
Έχουν ημερομηνία λήξης.

Το θέμα ωστόσο θα μπορούσε να είναι αν
στην ανάγκη τρως το ξινισμένο γιαουρτάκι.



από τον σωρό
του Παναγιώτη Κ.